ساختمان‌هایی که دارای چیلر مرکزی می‌باشند سرمای ایجاد شده توسط آب خنک سیرکوله بین واحدها تقسیم می‌شود. در این سیستم‌ها ضعف اصلی مشخص نبودن مقدار مصرف انرژی هر واحد از کل مصرف است به همین منظور از دستگاه‌های انرژی‌سنج یا انرژی میتر یا heat and cooling meters جهت سنجش سرمای هر واحد استفاده می‌شود.

در این روش کافی است بعد از رایزر اصلی چیلرمرکزی و بعد از انشعاب رفت و برگشت فن‌کویل‌های و شیر فلکه هر واحد دستگاه انرژی‌سنج یا انرژی میتر شامل دو عدد سنسور دما و یک عدد سنسور فلو و واحد محاسبه‌گر مقدار انرژی قرار بگیرد. بدین ترتیب به صورت لحظه‌ای و ساعتی مقدار انرژی مصرفی توسط هر واحد اندازه‌گیری می‌شود و با سیم با بدون‌سیم ارسال اطلاعات به دستگاه مرکزی و پس از آن به نرم‌افزار صورت می‌گیرد. در نهایت نرم‌افزار قبض فرعی برای هر واحد را صادر می‌نماید. 

بدین ترتیب امکان استفاده از چیلرمرکزی به همراه تفکیک بودن برای هر واحد ایجاد می‌شود. یکی از مسایلی که سازندگان با آن مواجه هستند انتخاب سیستم سرمایشی مناسب برای ساختمان آنها است. از حدود ۱۲ واحد با بالا هزینه تمام شده یک چیلزمرکزی نسبت به سیستم‌هایی مانند اسپلیت، داکت اسپلیت، VRF و مینی‌چیلر کمتر است. همچنین سیستم چیلرمرکزی تعمیرات و نگهداری کمتری نسب به سیستم‌های مجزا برای واحد دارد، لذا پیشنهاد می‌شود که از سیستم‌های چیلر مرکزی جهت سرمایش به جای سیستم‌های مجزا در تعداد واحدهای بالا استفاده شود. ضعف سیستم چیلر‌مرکزی تفکیک نبودن مصرف است که توسط تجهیزات برونتاب تفکیک آن میسر می‌شود.